No to Plagiarism

Sa lahat po ng readers, paalala lang po. Kahit hindi na po ako masyadong nakakapag-post ng stories ko, hindi ibig sabihin na hindi na ito active at hindi ko na chinecheck. Baka isipin niyo na wala ng pakialam si author kaya pwede niyo ng kunin ang mga stories dito.

Bawal po ang pagre-repost ng stories ko sa ibang websites, sa social media, at lalong-lalo na sa Wattpad ng WALANG PERMISSION! Kung nagandahan po kayo sa story at gusto niyo i-share sa iba (siguro naman nagustuhan ninyo ang story, hindi niyo naman siguro ire-repost kung hindi niyo nagustuhan), hingi po muna tayo ng permission. Respeto na rin po iyon sa author.

Kung hindi man ako kaagad makareply dito (busy rin naman ako) at gustong-gusto niyo na ishare, hindi na kayo makapaghintay, ALWAYS give PROPER credits or attribution. Iniistress ko ang salitang PROPER dahil hindi po sapat ang paglalagay ng disclaimer na hindi inyo ang story at nakuha niyo lang sa Internet. Kailangang ilagay ang pangalan ng author AND the web-address kung saan niyo kinuha.

So sa mga stories ko dito, hingi po ng permission first. Okay na din sa akin maglagay ng PROPER attribution kung hindi man ako makareply sa inyong paghingi ng pahintulot. So kung ishe-share niyo ang mga stories ko sa Facebook or Wattpad, dapat ganito:

<Title of Story>

by Martin Tristan Carneo

kuwentonghorror.wordpress.com

Okay po!

At huwag na huwag niyong ilalagay na kayo ang sumulat ng story! Plagiarism po iyan! Meron pang iba pinapalitan lang ng pangalan yung mga characters. Plagiarism pa rin po iyon!!!

Sana po ay maintindihan ninyo. I’m writing these stories, not to be famous, but because I love writing horror stories. I care for these stories like they are my children.

Maraming salamat po!

Bakit Tawa ng Tawa ang Bungisngis? – Now Published in Librong Itim Volume 9

***

This story is now published by Precious Pages as LIBRONG ITIM VOLUME 9. Get it now to read the full story and read more of my other horror stories! 😀

***

 

Bakit Tawa nang Tawa ang Bungisngis?
ni Martin Tristan Carneo

 

(This is an original work by MartinTristan M. Carneo. For more stories from this author, please visit kuwentonghorror.wordpress.com)

Nasa harapan ko na ang halimaw ngunit hindi pa rin ako makapaniwala. Sadyang mayroon talagang mga bagay na hindi matanggap ng ating isipan kahit nakikita na ito ng sarili nating mata.

“Maki!” Isang malamig na kamay ang malakas na humatak sa aking braso.

“R-Robi.” Sa sobrang takot at pagkamangha ko ay hindi ko na napansin na humakbang pala ako papalapit sa halimaw.

“Huwag kang lumapit diyan baka kagatin ka bigla.”

Tumango ako at agad na umatras sa tabi ng aking kababata. Muli kong tinignan ang halimaw na nakasalampak sa lapag. Nakatali ang buong katawan nito ng makapal na lubid. Malaki ito at nakatatakot ang hitsura. Marungis ang buong katawan nito na para bang gumulong sa putikan. Nagwawala ito at nagpupumiglas ngunit ang nakatatakot ay kahit na nakatali, tawa lang ito nang tawa.

“Ano ba iyan, Robi?” tanong ko.

“Hindi ko rin alam. Kaninang naglalakad ako sa kakahuyan ay nakita ko iyang nakahandusay sa lupa. Nang lapitan ko, nakita kong sugatan. Kaya inuwi ko rito.”

Tinignan ko si Robi, ang aking bibig ay napanganga.

“Inuwi mo? Bakit? Nababaliw ka na ba?”

“Sa totoo lang, tatakbo na sana ako sa takot nang makita ko ang mukha ng halimaw na iyan,” nakangiti niyang sagot pagkatapos ay naupo sa isang bangkito sa kaniyang tabi. “Pero bigla kong naalala ang mga kuwento ni lola. ‘Yung tungkol sa mga halimaw na nakikita raw rito sa bundok na ito. Naaalala mo pa ba iyon?”

“Oo naman,” tugon ko. “Pero kuwento lang ang mga iyon, ‘di ba?”

“Anong kuwento? Hindi mo ba nakikita iyang nasa harapan mo? Huwag mong sabihing kuwento lang iyan?”

 

(This is an original work by MartinTristan M. Carneo. For more stories from this author, please visit kuwentonghorror.wordpress.com)